źródło: publikacja w formie pocztówek pt.Sylwetki patronów ulic Knurowa na Górnym Śląsku
Janów Kwitków, bądź Kwittków, w historii Knurowa było kilku. Ten o którym dziś będzie mowa jest wnukiem (mojego prapraprapradziadka) Jana Kwittka i synem Aleksandra Kwitka. Korzystając z uprzejmości zbiorów Izby Tradycji Górniczej w Knurowie w moje ręce trafiła krótka notka biograficzna o nim:
"Jan Kwitek urodzony 26 listopada 1878 roku. Jego młodość przypadła na lata, w których władze niemieckie rozpoczęły germanizację na Śląsku. Przed wojną założył i prowadził kasę spółdzielczą "Raiffeisen".
Dzięki przeprowadzonej przez Kwitka działalności kredytowej Knurów rozwijał się. Zakupiono pierwszy siewnik rzędowy do zboża, czyszczalnię do ziarna, pierwsze maszyny rolnicze i silniki elektyczne. Importowano bydło zarodowe, ziarno i nawozy mineralne. Pod koniec I wojny światowej wstąpił do POW (Polskiej Organizacji Wojskowej). Został mianowany Naczelnikiem Straży Obywatelskiej i w latach 1919-1926 był Ławnikiem Knurowa. W jego domu powstańcy schodzili się na potajemne narady. W nocy z 7 na 8 czerwca 1922 r. pod zarzutem ukrywania broni został aresztowany przez oddziały angielskich wojsk. Knurowscy powstańcy zaalarmowani przez kopalnianą syrenę przyszli pod jego dom. Doszło do wymiany strzałów i 14 osób aresztowano. Po groźbie strajku na kopalni część z nich zwolniono, a Jana Kwitka skazano na karę grzywny, po jej zapłaceniu odzyskał wolność. W latach 1932-37 pełnił funkcję Naczelnika Gminy. Zmarł 30 maja 1945 roku"
Co więcej Jan Kwitek był posiadaczem restauracji w Knurowie, gospodarzem, pszczelarzem, myśliwym, właścicielem stawów, wydawał pozwolenia na ubój i budowy. Łatwiej byłoby odpowiedzieć na pytanie kim Jan Kwitek nie był.
Dziś na 'starym' Knurowie, czyli ówczesnym centrum miasta, na ziemiach należących do niego, znajduje się ulica nazwana Jego imieniem. Zaś Jego grób odnajdziemy w knurowskim Lapidarium:
źródło: Patroni Naszych Ulic - zbiór pocztówek wydanych przez Izbę Tradycji Górniczej w Knurowie